27

Mucha

w domu?

nie pamiętam która godzina

nie jestem pewna w jakim jestem kraju

nie wiem jaki dziś dzień

ale jakie to ma znaczenie

i dla kogo.

dziś dwa listy miłosne

nie chłopaka, nie dziewczynę, nie przyjaciół i przyjaciółki przed sobą mam,

ale ludzi.

kocham ich tak bardzo, 

że chciałabym wyssać z nich soki i przelać do butelki z wodą powszednią.

tak bardzo, że chciałabym wziąć ich na plecy 

i zanieść do lepszego świata (bez glutenu)

"co poraziło, więcej nie poraża"? 

nieprawda.

-----------------------------------------------------------

Peggy
U siebie.

nie można uciec od odpowiedzialności
za nadawanie kształtów zdarzeniom

może więc lepiej przyjąć ją świadomie
i wiedzieć że szczęścia i nieszczęścia
chowają się w tych samych wyborach

26

Peggy

nie mam nic do powiedzenia

bo wszystko co mówię już było

a nic mi się nie zgadza

to może trudne

ale to chyba dobrze

----------------------------------------------------------------------

Mucha

z Vyšehradu

pojechałam na zwykłą, sobotnią wycieczkę

a to zwykła, sobotnia wycieczka przejechała mnie.

Człapałam pod górę, przeszłam most, zawieszona tysiąc kilometrów nad miastem i otoczona pędzącymi samochodami.
Widziałam Florencję i Limę zarazem.
Widziałam przeszłość.
Widziałam wielki, czarny dziw w klatce.
Patrzyłam i wciągnął mnie vesmir.

bardzo

lubię to miasto.

 PS: podpiszcie, bo to dobra rzecz. 

http://antyfutro.pl/petycje/

25

 

Peggy

jeszcze z Żoliborza

 wstaję wyjątkowo rano

i wreszcie mam czas na życie

a potem na myślenie, jak to zrobić

żeby tak było zawsze

przy okazji napomknę

że własna praca twórcza

to też potężna harówa

ale przynajmniej WŁASNA

 i jeśli mam prawo cokolwiek

komukolwiek polecić

to pozwólcie sobie na przerwę

od wielkiego wyścigu

na czas, żeby tramwajem utknąć w korku

i nie wysiadać w pośpiechu

-------------------------------------------------------

Mucha
co robisz na Żoliborzu?

nadszedł czas wielkich decyzji
wielkich pożegnań
początków

oddychasz, czy nie?

 wszystko, co miałam do powiedzenia umieściłam w odczytywanych mapach, zjedzonych kanapkach, wysłuchanych piosenkach, wymienionych uśmiechach, przejechanych stacjach.

oddycham.

PS: cudowne zdjęcie! TO jest nasza praca twórcza!

(spikselowaliśmy się)

24

Mucha

cha cha 

Masz chorą torbę-

powiedziała Peggi-

zapadła na ciężką chorobę,

wszystko gubi się w niej,

jak w Dolinie Muminków

w nosie mam puder i kurz

obejrzane filmy

spotkanych ludzi

zjedzone ciastka

wypity alkohol

mam to wszystko w nosie

(dowodem na istniejący między nami związek, jest to, że ocenzurowałaś mnie w idealnym momencie. dziękuję.)

------------------------------------------------------

Peggy

te mewy szczekają jak psy
powiedziałam
i zaczęłam tańczyć leżąc

znikamy sobie z pola widzenia
i pojawiamy się nagle
odnajdujemy w zderzeniach
dziwiąc się, że nadal tego chcemy

czy wystarczającym dowodem
na istniejący między nami związek
jest to że lubię z Tobą chodzić do kina?

jsme plyn!
jsme elektřina!


--------------------
inne materiały wizualne dotrą, jak znajdę kabel

23

Peggy

ostatnio wciąż w drodze to tu to tam

banalne koło czasu jednak naprawdę się kręci

rok temu jechałam ja

jutro - Ty

i biegnę znowu do listopada

i jak zawsze na jesień tworzę

(nieważne czy to normalne budzić się 

gdy wszystko kładzie się spać)

tylko planów mam znacznie mniej

i nie uważam ich za pewniki

i na nikogo nie czekam

mam ochotę wypowiadać już powiedziane

choć w trochę innych kontekstach

lubię spotykać Cię przypadkiem

w bramie uniwersytetu na chodniku przed instytutem

cieszyć się że Cię widzę

zupełnie po prostu

do szarego płaszcza znowu ubrałaś barwny szalik

znowu też przegapiłam Twoje urodziny

co z tego, życzę Ci przecież na co dzień

spakuj parasolkę

w Pradze pada częściej

jedyne czym chcę się podzielić

to tym że jest czas

Mucha

wzywa mnie Kosmos

dotarłyśmy do celu naszej podróży na gapę

wydaje ci się, że jesteś dorosła,

bo sama kupujesz sobie kawę i banany,

a jednak robisz sobie zdjęcia ze swoimi zakupami z Tesco

w metrze,

którym podróżujecie zresztą tylko ty i twoja torba

chodzisz do pracy,

gdzie nikomu nie przeszkadza,

że całymi dniami czytasz artykuły i pijesz herbatę

wraz z niemożliwymi Czechami stoisz w kolejce do autobusu

czasem cierpliwie

czasem z rozrzewnieniem

czasem uprzejmie się irytując,

kiedy zbyt długo byłaś dręczona różnymi ZAPACHAMI

kiedy przychodzisz do sklepu w szlafroku

i podajesz kasjerce wino w kartonie

ona z uśmiechem pyta

czy chcesz paragon

wessało nas to dziwactwo

ale czy to nie jest nasz żywioł?

jsem smutná

jsem veselá

22

Karolina

zaspana

trzeba kochać

żeby żyć

zacznę od siebie

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha
niby w bezpiecznej przystani

spokój, na który tyle czekałam jest kłujący, nieprzyjemny, niespokojny, doskwiera.
obrazów brak, bo prześwietliły się na kliszy i zniknęły
choć jednak jest smutno, to nie jest
dobrze, że w momencie trudnym można chociaż spojrzeć cudzymi oczyma

21

Karolina Peggy

z Żoliborza

deszcz pada komary gryzą

można być szczęśliwym tylko do następnego kryzysu

albo w kryzysie być chwilę do zbliżającego się szczęścia

zależy od punktu wiary

od paru dni układam i porządkuję

tak jak przy przeprowadzce

pakuję w opisane kartony

i nagle wiem co gdzie kiedy

ile zdołam unieść a ile chcę gdzieś zostawić

czasami wszystko jest jasne

kiedy się tylko zacznie

po trzech dniach paniki i strachu

albo tygodniu spania

zdjęcia analogowe

będą jak je wywołam

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha
zastanawiając się co Peggy robi na Żoliborzu

następuje niepożądana redukcja szumu

ostatnio śpię tyle, że chyba więcej widzę we śnie, niż na jawie
rzeczywistość składa się z form stworzonych na podstawie myślenia abstrakcyjnego
projektuje na moje czoło największe lęki i obawy
odpoczynek zaczyna męczyć

na szczęście zaplanowano już dla mnie leczenie
podano zwiększoną dawkę stworzonek,
których narodziny były zaskoczeniem tak wielkim jak to, że nasz Momo to Momka

już za tydzień powinnam zniknąć z tego labiryntu
i pojawić się w trawie
gryząc ołówki i pędzle

20

Mucha we mgle

pożegnanie skupienia

choćbyśmy wkładali najsilniejsze okulary

choćbyśmy używali najsilniejszych lamp

choćbyśmy i 

rozpływamy się błyskawicznie

rozmywamy w hektolitrach deszczu

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Karolina Peggina

trwam w nieustającym odwlekaniu
chociaż już nie wiem czego
a poza tym wcale nie chcę
czegokolwiek
odwlekać

czy takie po prostu jest życie
że nie można być wiecznie skupionym
ale przez większość czasu
rozłazić się na boki

do parków zimnych mieszkań zadymionych barów
na pożyczone materace karimaty do porannych kawiarń
chować się przed deszczem w bramy przyjaciół i co tydzień kogoś żegnać
niby na chwilę a brzmi to dość pogrzebowo

 wciąż jakieś dni są ostatnie
a poniedziałki znów pierwsze

19

Karolina Peggy

spotykamy się

żeby razem pomarzyć

o wyjściu z wiecznego kryzysu

żeby poszukać

czego nie można odnaleźć

bo samo się musi pojawić

żeby się wesprzeć w cichym strachu

pomilczeć o tym

co było do powiedzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha 

spotykamy się

ale przesiąkasz mi przez palce

umiesz już przeskakiwać kałuże

otwierać parasol w dobrym momencie

przyrządzać magiczne naleśniki, 

które nie tuczą

które podajesz z innego wymiaru na dach pod gwiazdami

umiesz już sznurować buciki.

Dzięki za pomoc w poszukiwaniu moich sznurówek.

18

Mucha
(z bliskiego, lecz nadal obcego Vesmiru. Warszawa pojechała do Brna)

Zamawiam powtórkę. 

jest to historia o tym,

jak pies zgubił się na prostej drodze do Oświecenia.

jedna strona ciągnęła go na fali na falę,

a druga mówiła: jeśli Ziemia ma być na Marsie

a Mars na Ziemi,

to ja zostaję.

jedna strona wsiadała do pociągu,

a druga machała mu z peronu.

tak czy siak

jeden jest pies.

pies opił się oczyma ludzi, 

których spotykał,

z ciekawością zerkał na leżących,

stojących,

idących,

rozważał sens istnienia w kontekście płynu do płukania,

warczał,

krztusił się śmiechem.

a na koniec usiadł do stołu

i zjadł wszystkie swoje obawy i niepokoje

na śniadanie.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kája

nie musisz pięknie malować

żeby być malarką

nie musimy mówić

żeby porozmawiać

17

Kája

dwa tygodnie temu rewolucja zaczęła przenikać przez ścianę

choć mijałam się z nią miesiąc na korytarzach

rzucając krótkie ahoj

nie wiadomo czy gdzieś jest ja a gdzieś my

wiadomo jednak że jedzenie znika w podwójnym tempie

że miło marnotrawić razem czas rozbijając resztki lodu na přehradě

i otwierając oczy widzieć drzwi na których pierwszy

obraz do mojej przyszłej kolekcji

wszystkich bliskich, którym się udało

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha

(po swoim pierwszym "wernisażu")

dopóki kartki spoczywają pod twoją dłonią i twoim długopisem

dopóki przypominają ci aby nie zapomnieć
dopóty nie zaczniesz zastanawiać się
czy to one żyją w twoim świecie

czy już ty w ich.

w bezlitosnym, obcym reżimie karteczek

16

Mucha

spóźniona

wędrujemy ja i to dziwne Słońce,

przepraszamy - zgubiliśmy drogę.

wiosna się opóźni

------------------------------------------------------------------------

Karolina Peggy

ubieram się w wiosnę

nawet jeśli mam zmarznąć

to przecież dowód że przyszła

dłuższy dzień słonecznym dotknięciem

zatrzyma dużo czasu

przesypianego w kinach

skończę te studia

i przestanę się bać

choć dopiero wtedy będzie czego

kończę te studia

i przestaję się bać

właściwe formy budują pewność siebie

15

 Karolina Peggy

za dużo i za mało

Polski która zjada mój czeski czas

śniegu który sypie zupełnie nie wtedy
projektora popsutego akurat na premierze

a może wszystkiego w sam raz

i wszystko w swoim czasie

[PS. trochę jeszcze bałagan.]

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha

Poczułam lekki zefirek Wszechświata

Zapomniałam wyłączyć żelazko

14

Mucha

muszę myśleć muszo

Codziennie uczestniczył przecież w przedstawieniach aranżowanych specjalnie dla niego.

Wystarczy tylko spojrzeć na ludzi efektownie omijających przeszkody po drodze do pociągu - cóż za zwinny skok! - na piękne kostiumy stażystów odgrywających te niby normalne sceny z jego życia.

Bo czy ludzie zachowywaliby się tak, gdyby to nie było przedstawienie? Nie, to oczywiste. Zwykłe życie tak nie wygląda.

21. 01. 2013

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Karolina Peggy
rozchwiana

jest różnie

koniec widać a jednak wciąż nie idę w jego stronę

śpię źle ale dużo śnię

miał być początek nowość
jakiś porządek

chyba się opóźnia
idzie swoim rytmem jedną nogą w miłym piasku
a drugą w lepkim gównie
 
decyzje już nie wystarczą
muszę wymienić w sobie całe powietrze
i całą krew

zamiast zapadać się
znowu chodzić
i skierować wzrok na przyszłość
a nie na stopy utaplane w gównie

jestem już blisko

 PS. Widzę, że krakowskie galerie dziś w modzie

13

Peggy
 w drodze naprzód

wstałam dziś
na śniadanie
w Krakowie

kupiłam pierścionek z papieru
i miodowy kalendarz

w Cieszynie
objadłam się życia
bo choćbym nie chciała
to tam jestem piękna

 

 

  mój rok zaczął się z tygodniowym opóźnieniem.
bo prawdziwego pierwszego
przybiegł zziajany i spóźniony koniec.


posłuchaj

PS. będą zdjęcia, ale jeszcze nie dziś.
w tym roku w ogóle będzie wszystko.
zobaczysz.

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------


Mucha



Dzisiaj przestrzeń

12

Mucha

        nafaszerowana kofeiną i potwornie śpiąca.

dzisiaj słowa, bez obrazów

Wchodzisz

celują w ciebie ostrza bananów

wszyscy pracują

lodówka, śnieg, woda płynie rurami

czemu nie ty?

dobrze było wskoczyć w sukience w śnieżne zaspy,

ulepić bałwana Tomasza,

znów usłyszeć jak chrapie mama.

dobrze było doznać olśnienia na małym osiedlu

i zacząć spisywać oczyszczające rozliczenie

z całego życia i z całym życiem.

śmieję się razem z tymi bananami 

tyle pracy, a tyle snu

bo jedną nogą już tańczę

jednym uchem słucham już innego języka

jednym okiem oglądam secesyjne góry

jedną ręką otwieram drzwi nowego domu.

PS: w przyszłą sobotę będziesz mogła obejrzeć migawki z kilku ostatnich tygodni - muszę je tylko wywołać :)

 ----------------------------------------------------------------------------------

Peggy
 krótko i na temat

choć nic nie wiadomo
to wiadomo już wszystko

na plecach już nie ciężko
więc łatwiej iść

TYLKO NAPRZÓD


reszta się nie liczy