20

Mucha we mgle

pożegnanie skupienia

choćbyśmy wkładali najsilniejsze okulary

choćbyśmy używali najsilniejszych lamp

choćbyśmy i 

rozpływamy się błyskawicznie

rozmywamy w hektolitrach deszczu

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Karolina Peggina

trwam w nieustającym odwlekaniu
chociaż już nie wiem czego
a poza tym wcale nie chcę
czegokolwiek
odwlekać

czy takie po prostu jest życie
że nie można być wiecznie skupionym
ale przez większość czasu
rozłazić się na boki

do parków zimnych mieszkań zadymionych barów
na pożyczone materace karimaty do porannych kawiarń
chować się przed deszczem w bramy przyjaciół i co tydzień kogoś żegnać
niby na chwilę a brzmi to dość pogrzebowo

 wciąż jakieś dni są ostatnie
a poniedziałki znów pierwsze

19

Karolina Peggy

spotykamy się

żeby razem pomarzyć

o wyjściu z wiecznego kryzysu

żeby poszukać

czego nie można odnaleźć

bo samo się musi pojawić

żeby się wesprzeć w cichym strachu

pomilczeć o tym

co było do powiedzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mucha 

spotykamy się

ale przesiąkasz mi przez palce

umiesz już przeskakiwać kałuże

otwierać parasol w dobrym momencie

przyrządzać magiczne naleśniki, 

które nie tuczą

które podajesz z innego wymiaru na dach pod gwiazdami

umiesz już sznurować buciki.

Dzięki za pomoc w poszukiwaniu moich sznurówek.

18

Mucha
(z bliskiego, lecz nadal obcego Vesmiru. Warszawa pojechała do Brna)

Zamawiam powtórkę. 

jest to historia o tym,

jak pies zgubił się na prostej drodze do Oświecenia.

jedna strona ciągnęła go na fali na falę,

a druga mówiła: jeśli Ziemia ma być na Marsie

a Mars na Ziemi,

to ja zostaję.

jedna strona wsiadała do pociągu,

a druga machała mu z peronu.

tak czy siak

jeden jest pies.

pies opił się oczyma ludzi, 

których spotykał,

z ciekawością zerkał na leżących,

stojących,

idących,

rozważał sens istnienia w kontekście płynu do płukania,

warczał,

krztusił się śmiechem.

a na koniec usiadł do stołu

i zjadł wszystkie swoje obawy i niepokoje

na śniadanie.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kája

nie musisz pięknie malować

żeby być malarką

nie musimy mówić

żeby porozmawiać