1

to się zaczęło dziwnym nieprzypadkowym zbiegiem różnych wydarzeń:

nieprzespanych nocy (tych samych, ale osobno)

poznanych ludzi (tych samych, ale inaczej)

a potem postanowiłam pojechać

i Ona też.

więc pojechałyśmy razem.

piłyśmy razem kawy i obejrzałyśmy

jakieś trzydzieści jeden filmów.

a potem nam się zachciało

robić coś,

ale ja wyjechałam.

więc siedzimy, Ona w Warszawie

ja w Brnie

i mówimy do siebie.

więc mamy tą swoją sobotnią, publiczną kawę.

możecie na nas popatrzeć i nas posłuchać

czasem poważnie

a często zupełnie nie.

to będzie taka nasza

"relacja epistolarna"

choć jakby bardziej mówiona.

----------------------------------------------------------------

Karolina Peggy

(jeszcze ze Szklarskiej Poręby)

jeśli chodzi o mnie to siedzę właśnie i myślę

że biorę niezbędne rzeczy

a jutro się pewnie okaże

że i tak będę ich mieć najwięcej w całym akademiku.

i cieszę się już na przygody

NA NOWE

i MNIE NOWĄ.

co z tego wyjdzie- nie wiem.

może jakiś porządek

na pewno jakiś bałagan.

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Aga Mucha

(nadal z Służewia)

Moje impresje na dziś pozostają pod silnym wpływem Twojego wyjazdu.

Przesyłamy Ci ze Słoneckim moc czerpaną z Lego! 

 To jest nasza droga.
Od tej pory będziemy kontaktować się, pracować, współtworzyć i bić się tylko drogą nieanalogową!
(jak Twoja praca z JOŚ)

Idź w stronę światła. 

     
     Taki Ci oto obrazek stworzyłam z mojego włoskiego archiwum. Daję Ci otwarte drzwi!

"můžeme, můžeme
volný jako voda jde
můžu jít, můžu jít
radši zmrznu než uhnít
než uhnít"