9

Karolina Peggy

z krzesełka w akademiku i dobrą kawą w kubku

od dwóch tygodni nieprzerwanie

latam gdzieś ponad ziemią

choć stoję na niej mocno

albo pewnie kroczę

jestem gdzieś ponad wszystkim

ale też bardzo w środku

jakbym idąc po ulicy

podniosła nagle głowę

i szła pewna wyprostowana

zamiast patrzeć na buty

widzę cel

widzę innych

i wszystko na swoim miejscu

już się nie boję mówić

o szczęściu

nie wierzę, że wtedy znika

bo tylko od nas zależy

czy sami ściągniemy się w dół

czy zostaniemy na górze

wystarczy się dobrze odbić

(wrzucam Ci to zdjęcie z dwóch powodów- żebyś sobie przypomniała jak latasz,

ale też dlatego, że mamy wąsy, więc możemy się przyłączyć, do ruchu Movember :)

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Aga Mucha

z zamglonej Warszawy, nad którą zagubione samoloty krążą przez 20 minut

Dzisiaj mówię cytatem:
"kończę szkołę,
odbieram nagrodę.
złej nauczycielce
podstawiam nogę.
jadę autobusem,
patrzę w podłogę.
jeszcze mogę zostać bohaterem."

Dodaję do tego najważniejszą impresję tygodnia:
w szale zszalałego szaleństwa
bez telefonu
bez nóg
bez wieści
bez adresu i numeru pokoju

otuliła mnie swą znaną mi dobrze,
choć nie powiem,
że ulubioną
aurą
mandarynka.
chwile z mandarynką
były najlepszymi w ciągu dnia,
chociaż miała dużo pestek
i zostały po niej tylko śmierdzące obierki.

PS: Dziękuję za to zdjęcie! Zobaczyłam na ekranie Twojego laptopa swój film i rzeczywiście przypomniał mi jak latam :)